De Portret Poëet
Jouw gezicht als gedicht
Wat is het? Een cartoonist? Een sneltekenaar? Een dichter?
De Portret Poëet is van alles wat. Hij schildert met woorden. Je gaat zitten, je poseert, en de Poëet draait de zandloper om.
De vijf minuten gaan in.
Hij kijkt in stilte. Hij zoekt naar jouw essentie, die in je gezicht afgedrukt staat. Dan begint hij te schrijven. In poëtische zinnen tekent hij je uit. Als de laatste korrel zand neervalt, sta je op papier.
Een act met snelheid en diepte
De Portret Poëet voegt de saus toe aan je feest. Hoe? Door de gasten een speciale behandeling te geven. Want hoe vaak komt het nou voor dat iemand écht, met aandacht naar je kijkt? En in essentie is dat toch ieders diepste verlangen: gezien te worden.
En hoe persoonlijk en intiem de act ook is, toch gaat het snel achter elkaar door. De zandloper staat niet stil, en als de vijf minuten om zijn, dan is de volgende aan de beurt.
Pupillen als pijlen. To the point.
Zo uit de smederij. Twee ogen
drie woorden: 'wie ben jij?'
Mond van steen. Van breek me
niet af, onderbreek me niet,
breek me de bek niet los.
Een wang die is gekust en geslagen.
Krul-oren vol vragen. Iedereen
wil weten, weten, weten maar
ze vergeten zichzelf aan te zien.
Kale schedel in de regen
laat alles van zich af druipen.
Ik geef je mijn lach zo ver
als van mij mag. Mijn gedachten
in een envelop die ik dicht lik.
Daar. Op tafel.
En ik pak hem weer terug als ik
zin heb. Mijn binnenpretjes
schommelen als bootjes tegen
een ondergaande zon.
Mijn wangen vol warme woorden
voor als de winter komt.
Niemand weet van de vreugdevuren
achter mijn ogen